PROLOG

Czasem musimy robić coś czego nie chcemy...

Patrzę na mamę ze zdziwieniem. Przecież on mnie zostawił, okłamał i  oszukał. 

-Tatusiu dlaczego się pakujesz ? 

-To tylko przejściowe. Za kilka dni wrócę.  

Nie wrócił...kłamca. 

Pomachał mi na pożegnanie. Uśmiechnął się i zamknął drzwi. 

Nigdy nie wrócił. 

Otworzyłam drzwi kawiarni. Usiadłam przy wolnym stoliku koło okna. Podeszła do mnie kelnerka. Uśmiechnęła się szczerze. 

-Co mogę pani podać ? 

-Poproszę sok i babeczkę. 

Kelnerka odeszła a ja spojrzałam za okno. Nagle spostrzegłam coś czego się nie spodziewałam. Mój ojciec siedział z jakąś kobietą w restauracji na przeciwko. To pewnie spotkanie służbowe. Nagle mój ociec wziął ją za ręce, uśmiechnął się i pocałował ją.

Mówił, że tylko nas kocha...oszust.

-Mamo wiesz, że go nienawidzę. 

-Wiem córeczko, ale nie mam wyjścia. Muszę lecieć do Japonii, a nie mogę zostawić cię samą. Nie jesteś jeszcze pełnoletnia.* 

-Za 3 miesiące kończę 22 lata. 

-Za 3 miesiące. Ja muszę lecieć już juro. - przytuliła mnie. 

-Nie wiem czy dam radę. 

-Dasz. Na pewno. To tylko 3 miesiące. Obiecuję, że wrócę na twoje urodziny.   

Niestety. Musze pożegnać się z Seattle. Jutro lecę do Dortmundu. 

---

Kursywa-wspomnienia
*Na potrzeby opowiadania ASPEKTY PRAWNE zostały zmienione. 

Miki